Prolog (?): Zamknij na chwilę oczy

     Długie blond włosy opadały na jej blade ramiona. Po głębszym przyjrzeniu się dało się dostrzec wyblakłe różowe pasma pozostałe po nieudanym farbowaniu. Twarz pokryta była dużą ilością podkładu, pudru i innego rodzaju kosmetyków. Oczy zdobił cień w obfitej ilości, a rzęsy wydłużała maskara. Na ustach widniała bordowa szminka. 

     Ciemny top z zabawnym napisem sięgał bioder. Miała na sobie też białe spodnie i słodkie, czerwone baleriny z ozdobną kokardką. Całość dopełniały delikatne złote dodatki. 

     To wszystko w niezwykły sposób ukrywało niedoskonałości. Nikt nie zauważył blizny na policzku, która upamiętniała drobny wypadek z dzieciństwa. Pryszcz na twarzy jest prawie nie zauważalny, a znamię na ręce zakrywają bransoletki.

***

     Osobowość ma dosyć wybuchową. Czasem nie wie czego chce. Za każdym razem musi postawić na swoim. Wszyscy uznają ją za osobę z lekka szaloną, ale dla większości to plus. Miewa chwilę słabości. 

Przyjaciele są wstanie skoczyć za nią w ogień. Camila zawsze potrafi rozbawić, Naty pociesza kiedy to potrzebne, a Federcio po prostu jest. I to jej wystarczy. Ale jak każdy zwyczajny człowiek ma wrogów. On ją zranił, a Violetta po prostu jest. I to jej wystarczy.

***

Nikt nie potrafi nazwać relacji pomiędzy tą dwójką. Przyjaźnią się od zawsze, ale obydwoje wiedzą, że rodzi się między nimi coś więcej. Boją się. Nie chcą zniszczyć przyjaźni. I wtedy pojawia się ktoś inny. Ktoś, kto mógłby się wydawać ważniejszy. Wydawać się.

Już wszystko wyjaśniam. Nie zaczynam od początku, rozdział pojawi się za jakiś czas i wszystko pozostaje tak jak dawniej. Chciałam tylko wiedzieć czy jesteście zainteresowani czymś takim i czy powinnam to kontynuować. 

Aga :-)